Ik denk dat bloglezers al veel make-overs gezien hebben. Van hele gezichtsverbouwingen tot aan slaapkamers die een leuk kleurtje krijgen.. Mijn zoals je ziet heeft er iets anders een make-over gekregen en dat is mijn rolstoel!
In 2010 mocht ik een nieuwe rolstoel uitkiezen en zonder een lang verhaal ervan te maken, had ik het eindproduct pas in 2014 in huis staan. Dat had heel lang geduurd en helaas was het toen nog steeds niet de Rolls Royce onder de rolstoelen. In 2013 had ik een zwarte rolstoel met fel roze bekleding aan de zijkanten. Destijds vond ik dat echt heel leuk. Ik heb gekeken of ik er nog een foto van had, maar kon helaas niks vinden. Alleen er rustte een vloek op. De rolstoel zat niet lekker. Ik gleed eruit, na een autorit zat ik bijna op het puntje van mn stoel en mijn bovenbeenspieren, heupen en rug deden daarom flink pijn. Na honderden (lichtelijk overdreven, maar ik kan het niet meer op 2 handen tellen) aanpassingen gedaan te hebben, heb ik een soort topoverleg gehad met allerlei mensen van de gemeente, rolstoelfabrikant, therapeuten en natuurlijk mijn ouders en daar kwam het volgende uit: een nieuwe zitting en anders een nieuwe stoel, want anders zouden de klachten chronisch worden en dat is kut. Zacht uitgedrukt.
Ik zat niet te wachten op een nieuwe zitting als ik eerlijk ben. Ik moet namelijk recht zitten van de therapeuten. Maar ik zat al die tijd pijnlijk en geforceerd. Denk maar zo: jij zit ook niet elke dag, jarenlang precies hetzelfde op je stoel. Ik heb nog gelukkig de wil en flexibiliteit dat ik me wil bewegen. Wil ik scheef zitten en relaxed, dan wil ik dat kunnen doen. Zo’n proces om dat aan te meten is voor mij heel pijnlijk. Spierpijn en je wordt vacuüm getrokken, haha. Alsof je op beton zit. Maar er was mij beloofd dat er nu een soort orthesetovenaar kwam, die mij van alle klachten af zou helpen. Orthese is de naam voor zo’n zitting en rugleuning die op maat gemaakt is.
3 juni vond het topoverleg plaats en 5 juni had ik al zo’n doorpas. Het was ontzettend heet op die dag, zo’n 30 graden, dus ik moest het goed volhouden. Hij heeft de stoel aangepast from scratch en uiteindelijk had ik ‘m net voor mijn verjaardag terug (ik had ‘m al eerder thuis, maar moest nog wat aan gedaan worden steeds). Het kwam toen zo thuis:
Bekleed met een stofje om eerst te kijken of het wat is. Niet mooi afgewerkt. Gewoon om even een maandje te testen. 13 juli, mijn verjaardag, ging ik uiteten en had nog wel beenpijn. Dagen daarna ook. Ik dacht echt ‘oh nee, dit wordt weer een proces van maanden’. De 18e had ik besloten dat ik ging zitten hoe ik wilde. Het was mijn verjaardagsfeestje en die ging ik echt niet laten verpesten door pijn. Had al zoveel dingen afgezegd zoals je hier en hier kunt lezen. Een zwarte zak gevuld met een dekentje onder mijn voeten zodat mijn bovenbenen niet zeer deden en ik kon mijn voeten bewegen. Nog een kussentje of sjaal langs mijn linkerzij en ik zat recht. Was ik er klaar mee, kon het dingetje weg en zat ik ontspannen! Ik heb die avond nog nooit zo lekker gezeten! Nou, nooit.. Sinds tijden. Laatste keer dat ik geen spierpijn meer had in de rolstoel is misschien we 2008, 2009. Dat was echt het mooiste cadeautje!
Ik kon het maar niet geloven, dus ik heb vaak willen testen of het echt niet zeer deed. Nou, wel een beetje, maar dat is normaal. Ik moet het weer trainen. In oktober heb ik mijn nieuwe bekleding mogen uitkiezen en toen ik vroeg of er iets goud kon, heeft de orthesetovenaar dat kunnen doen! Hierboven mijn nieuwe stoel! Ben er zo blij mee!!!! Die stiksels, hallo. Dat heb ik nog nooit zo netjes afgewerkt gehad. Fancy. Chic. Ik vind dat wijnrood, met zwart en gouden details echt heel erg… Manon. ;-)
Je kunt zien dat hij het bij de schouders heeft afgerond. Nu zie je niet meer een rolstoel met Manon, maar gewoon Manon met die in een stoel zit. De armleuningen zijn in het wereldje van de rolstoelen echt 2 hoogstandjes geworden. Zo netjes. Ook heeft Michael het bij de benen wat ronder gemaakt. Nu zit ik niet meer op een vierkant stuk. Zoals je merkt ben ik er echt heel blij mee. Als ik denk aan al die jaren pijn, kan ik bijna weer huilen. En dat het nu zo lekker zit.. Ik kan het nog steeds niet goed geloven.
De orthesetovenaar heeft Michael Post en hij heeft een eigen bedrijf genaamd Furé. Hij weet als geen ander hoe je moet zitten, kan bewegen en hoe de klachten weg gaan. Hij heeft goed naar mijn wensen geluisterd en daarmee is hij aan het werk gegaan. Hij werkt samen met allerlei bedrijfjes die hij kent zoals een bedrijf voor de bekleding. Zo kunnen ze alles snel maken en heb je de rolstoel snel terug. Als je het via de normale manier doet, kan dit nogal maanden duren. Vandaar dat ik 5 jaar heb gewacht op mijn stoel. Als iemand dit leest die ook niet lekker zit in zijn of haar rolstoel, wacht dan niet langer. Echt. Als ik dit had geweten, hadden wij thuis allang naar Michael gebeld. Michael, dank je voor alles! (En ook de coater en bekleder. Zo mooi!)
Wat vind je van mijn nieuwe rolstoel?
The Girl in Bed
Superstoel…… blij dat jij blij bent en dat je weer (bijna) pijnloos in je stoel kan zitten!
Michael ook bedankt namens mij :)
Wat een toffe stoel! Zit zelf ook in een elro en weet wat voor een verschrikkelijk langdradig en vermoeiend proces dat is; een nieuwe rolstoel zover krijgen dat je er dan ook werkelijk graag in zit. Heb zelf nu sinds 2 jaar afscheid gedaan van mijn oude stoel incl. fel paarse nep-leer zitting, en na heel veel geduld moeten hebben toch blij met mijn rolls royce’je. Leuk je make-over te lezen!
Hij ziet er inderdaad goed uit. Fijn dat je zo’n mooie rolstoel hebt nu.
Oh wauw! Ziet er mooi uit zo