Laat ik maar met de deur in huis vallen: ik ben moe. Zo ontzettend moe.
De laatste paar weken ben ik zo vaak ‘in de stoel’ geweest, wat wil zeggen dat ik hele dagen in mijn rolstoel heb gezeten in plaats van te rusten op bed. Ik had dat al bedacht dat als we gingen verhuizen dat dat zou gebeuren. Maar er zijn ook andere dingen gebeurd waardoor ik niet mijn rust kon pakken. Nu ben ik gewoon megasuperdeluxeomgwtfbbq moe. En ik heb mega spierpijn. Alles doet me zeer tot op mijn botten toe.
Dat brengt mij tot mijn blog. I love The Girl in Bed en het stond (en staat!!) op mijn goals lijstje dat ik hard wil werken om het naar de next level te tillen. Op dit moment staat dat helaas op een laag pitje. Ik ben zo moe, dat ik me er niet toe kan zetten om uberhaupt iets te schrijven. Ik heb gister een half uur nagedacht wat ik op een verjaardagskaart moest zetten en ben uiteindelijk maar voor de twee standaard zinnen gegaan.
Mijn streven is altijd al geweest om 3 artikelen per week online te zetten. Dat laat ik nu eventjes los. Even geen schema. Even niet geforceerd stukjes typen als je hoofd er niet naar staat. Dat was uberhaupt niet het doel toen ik deze blog begon. Toen ik vorig jaar The Girl in Bed had gelanceerd had ik juist zoveel tijd om handen en zoveel rust gepakt dat het allemaal van een leie dakje ging. Maar nu ben ik gewoon druk geweest. De koek is eventjes op. Ik ga een nieuw koekje bakken, maar dat duurt even.
Ik ga mijn rust pakken, 1 blogje te schrijven per week (misschien meer als ik me goed voel) en me even focussen op mijn nieuwe MOOC studie die ik ga volgen: Terrorism and Counterterorrism van de Universiteit uit Leiden. Het schijnt nogal een intensieve studie voor 8 weken te zijn, dus ik moet goed mijn best doen.
Ik zie jullie snel weer, alleen iets minder vaak (voor de komende tijd)!
The Tired Girl in Bed
Reshma says
Goed dat je even wat rustig aandoet, even opladen en weer door. Succes met je studie!
Manon says
Dat is ook precies mijn plan, dankje! :)
Lily says
Toegeven aan je vermoeidheid is één van de moeilijkste dingen vind ik (mét – in mijn geval – maar ook zónder spierziekte). Rustig aan, en succes! :)